دردانه خلقت

میگفت :عقل به ماندن می خواند و عشق به رفتن.

سید را می گویم عاشق بود و با همان پوتین های خاکی اش پر کشید و بر بام شهادت ایستاد برای آواز .آوازی به یاد آسمانی ترین مردان خاکی پوش،به یاد طفلان گهواره روح خدا به یاد فرزندان زهرا(سلام الله علیها)

آری اینجا سخن از عقل های عاشق است از کسانی که عاقلانه مسیر عشق را پیمودند مانند سید،آقای شهیدان اهل قلم .